سجده گاه

رفته دل در سجده گاه بی نیاز

از مسیر راه آرامش ، نماز

سجده از روی زمین تا آسمان

چون زمین خود آسمانی جان نواز

زیر پا را دید او از آسمان

جنگ و صلح و عشق و نفرت ، رمزوراز

خوب و بد در جنب هم درگیر هم

کهکشانها نورو نورو راه باز

می کند هر دل به عشقی انتخاب

راهِ خود را ، راهِ بسته یا که باز .

عشق و نفرت

من از تو عشق طلب میکنم تو نفرت، وای

تبار نورم و هستی تو از شقاوت ، وای

طلب ز خار ، گل هرکس کند نمی یابد

حسین ع روشنی است و یزید ظلمت ، وای

.