احمد یزدانیم

احمد یزدانیم،  یکقطره از یک جویبار
رو بدریا می روم هستم به آنسو رهسپار
طی شد عمرم در کشاکشهای دوران، خوب و بد
شک ندارم زندگی بی عشق یعنی مرگ زار.

خوب و بد

یک نفر از ما نباشد جاودان

مال را سنگر برای جان ندان

دیر و زود آری ولیکن قطعی است

قاصد مرگ از برای جانمان

عاقل آماده برای مرگ خود

نیست در فکر بهای مرگ خود

می نشیند با خودش در خلوتش

در خیال پست و بالای جهان

دل اگر بندی به چیزی ترس هست

ترس در ذات خودش یک درس هست

دل نبند و وارهان خود را ز خود

چون امانت بودن خود را بدان

می گذاری می روی ، منهم چو تو

یک کفن را می بری ، منهم چو تو

در لواسان یا که گورستان چه فرق؟

می رسد پایان یقیناً عمرمان

بهتر است تا بوده باهم مهربان

مهربانی کرده با پیر و جوان

آنچه میماند فقط یک خاطره

خوب و بدها مانده از اعمالمان .

#احمد_یزدانی

کرونا

خنده بر ریش همه خلق خدا زد کرونا

محکی بر خرد و دانش ما زد کرونا

ذرّه ای که نشود دیده چنین غوغا کرد

آمد از چین و بفرمان سیا زد ، کرونا

مدّعی بوده که ما آخر عقلیم و خرد

پنبه ی خواب خوش شاه و گدا زد ، کرونا

خودمان از خودمان خورده گلی تاریخی

زیر توپ من و تو رو به هوا زد کرونا

جای دینداری و همراهی و همدردی ها

خنجری پشت دیانت ز قفا زد کرونا

همه مردود شدیم و همه بازیچه ی او

چک خود را بمن و گوش شما زد کرونا

در زمانی که نیاز همه آرامش بود

داد خود را به قم و حوزه ی ما زد کرونا

بازهم فرصت عبرت و توجّه باقیست

بوق هشدار که با بانگ رسا زد کرونا .